28-8 Manila

Wow. Heftige dag achter de rug. 

Vanuit Hong Kong een goede vlucht gehad naar Manila. Heel mijn cabine was leeg dus ik heb lekker even een slaapje kunnen doen zonder gestoord te worden door schreeuwende kinderen. Voor het slapen gaan nog even genoten van de skyline van Hong Kong . Fijn idee dat ik die stad en Tom natuurlijk nog mag bezoeken deze reis. 

Na de bagage opgepikt te hebben ben ik naar de standplaats gegaan voor de Taxi's. Ik had twee opties volgens het internet: 1 een airport taxi pakken met de kans dat ze je scammen maar dan heb je wel een ritje van 2 euro als dat niet gebeurt of 2 een coupon taxi nemen waarbij je een vaste prijs betaald van bestemming a naar b waar je wel minstens 2x zoveel betaald. Toch maar voor optie 1 gegaan. Kwam bij een super lief mannetje terecht die mij gelijk van alles ging vragen over mijn reis en mij vertelde hoe hij Manila zag. Ook vertelde hij mij uitgebreid over hoe je scams voorkomt en waar en wanneer je het kan verwachten. Prima trip gehad voor 240 pesos (rond 4,5 euro) en ook nog eens een leuk gesprek. Al die verhalen ook altijd online die je zo kunnen laten twijfelen of er in landen als de Filipijnen wel 'goede' mensen wonen. 

In het hostel gelijk mijn plekje op de kamer geclaimd (bovenste bedje) en even in de gemeenschappelijke ruimte gaan zitten. Het meisje van het hostel gaf mij gelijk allerlei tips en ideeën voor trips in en rond Manila. Daarnaast even aan de praat geraakt met een leuke jongen uit Engeland die zijn familie had bezocht in Nieuw-Zeeland (nee, hij was gay!). 

De vermoeidheid sloeg en ik ging twijfelen of ik nou nog op pad moest gaan of niet. Ik snap nu ook wat een het regenseizoen is want het begon ineens ook erg te regenen (scheen wel weer de eerste sinds 3 dagen te zijn). Pech voor mij. Toch maar mezelf wat moet ingepraat, want tja dan gaat het echte avontuur pas beginnen, en mijzelf de straat op gedwongen. 

Manila is een soort van Jakarta alleen dan minsters 3x heftiger. Natuurlijk heb ik niet alle wijken van Jakarta gezien maar als er online staat dat je hostel in het business centrum ligt maar er liggen nog steeds mensen op straat te slapen voor je hostel, hoe zit het dan in de andere wijken?

Waar ik meer van schrok was een klein popje dat heel lief mij aantikte en haar handje ophield. Had ik later nog een keer alleen dit keer was het een klein kereltje die met een bekertje voor me stond. Ik weet dat je het als toerist zijnde absoluut niet moet doen maar graag had ik ze wat gegeven. Dit gevoel had ik later helemaal toen er een klein kereltje voorbij kwam hinkelen op zn blote voetjes, een gescheurd hemdje en broekje en een kapsel zoals die van puk van de petteflat. Hij zag er trouwens wel gelukkiger uit dan de gemiddelde kleine verwende chineesjes vannacht in het vliegtuig.

Maargoed, mijn tocht doorgezet naar het tankstations, daar zouden jeepney's staan die mij zouden kunnen brengen naar het oude koloniale gedeelte van Manila of Chinatown. Ik snapte het systeem niet zo goed want toen ik naar binnen liep hoefde ik niet te betalen. Ik vroeg het mijn buurman en hij heeft het mij vervolgens haarfijn uitgelegd. Hij vertelde dat hij leraar Japans is en net terug kwam van zijn college. Ook weer een heel vriendelijk persoon die mij van alles vroeg en ook van alles vertelde over hoe hij leeft. Bij het uitstappen bood hij mij aan om samen met zijn vriend mij aan te wijzen waar ik vervolgens moest zijn voor mijn overstap. Tja, dan kun je weer denken van niet doen Manon... Maar ook deze mannen bleken oprechte mensen te zijn en hebben mij netjes afgeleverd een stukje verderop in de straat. Wederom in een Jeepney gestapt, echter was deze wat minder comfortabel. Je moet je voorstellen dat ze zo'n 16 mensen in een klein busje proppen die je vervolgens voor 25 cent 20 minuten land rijdt naar je eindbestemming. Die van mij was Asia Mall. Vraag me niet waarom maar toch weer in een winkelcentrum beland. Typisch gevoel van been there done that alleen waren de malls in jakarta wel echt ff wat luxer. Na een stukje over de boulevard gelopen te hebben besloot ik naar het hostel gegaan. Wrong timing, spitsuur! Met andere woorden, 2 uur lang vast staan met een chauffeur die zijn plasje niet kan ophouden en dat vervolgens maar doet tegen het wiel aan. Na nog bijna verdwaald te zijn en een bijna aanrijding was ik het zat. Morgen een nieuwe dag en dan zal ik vast weer veel meer open staan voor deze drukke drukke stad.