29-8 Manila

Gisteren ben ik de dag begonnen met een ontbijtje in het hostel, toast met jam. Erg voedzaam en het vitaminepeil weer omhoog gebracht. Deze dag had ik er al meer zin in en mijn plan was dan ook om richting Intramuros te gaan, het oude spaanse koloniaanse gedeelte van de stad. Hop, weer in de jeepney, daarna een treintje gepakt richting centraal station. Centraal station klinkt als een mooi koloniaal gebouw met grote stationshallen etc. Ha, kwam ik daar even van een koude kermis thuis. Na het perron afgelopen te zijn (de trein was dan wel weer modern, soort van metro) begon de shit. Overal arme mensen op straat met kleine kindjes vragend om je geld. Daarnaast waren er veel mannen op tricycles (soort van fietjes met een zijspan) die me een tour aanboden door de wijk. Mja, ik zou Manon niet zijn als ik eerst lekker een stuk zou gaan lopen. 

Volgens wikipedia: Intramuros is de oudste wijk van Manilla. In de wijk op de zuidoever van de Pasig zijn nog veel overblijfselen uit de Spaanse tijd te vinden, zoals het Palacio del Gobernador, de Cathedraal van Manilla en Fort Santiago. De naam van de wijk komt uit het Latijn (intra muros) en betekent letterlijk: "tussen muren". De wijk is dan ook volledig omgeven door dikke hoge muren. In de Spaanse koloniale periode was Intramuros de zetel van het Spaanse bestuur en werd beschouwd als het feitelijke Manilla. Tegenwoordig is de wijk een van de bezienswaardigheden van de stad Manilla.

Vol verwachting ging ik de poort door, helaas ook in deze wijk mensen die op straat zwerven. Je kunt je natuurlijk voorstellen, ik werd als blonde gezonde Nederlander flink aangestaard. Was even verdwaald en besloot een 7eleven in te gaan. Onder het genot van een vers ananassapje en de airco kwam ik in gesprek met een lief filipono-obsitas-schoolmeisje. Zij vertelde dat ik niet een tricycle moest nemen. Alles zou op loopafstand zijn en het zou allemaal toch niet zoveel voorstellen. Na een kein wandelingetje en een aantal keer zwaaien naar kleine kindjes kwam ik aan bij een grote kathedraal. Op dat moment gingen allemaal deftige filipijnse mannen en vrouwen, gala gekleed, de kathedraal binnen. Ik spreek twee vrouwen om te vragen wat er gaande was er waarom ze er zo mooi uitzagen. Het bleek te gaan om een bruiloft. De bruid liet te lang op zich wachten dus ik liep verder naar het fort. Tja, wederom wel leuk om ff te zien, maar niet geweldig. In de verte hoorde ik onweer en dus besloot ik snel een restaurantje in te gaan die in mijn gidsje stond. Op het eerste oog een chique tent maar de prijzen stonden me wel aan. Hier heb ik een heerlijke verse watermeloensapje besteld en een typisch filipijns gerecht: kip en gesmoord varkensvlees in soyasaus en vinegar. Heerlijk. Het regende buiten super hard en besloot ik een taxi te nemen naar de terminal van de bussen om een ticket te kopen voor de bus naar het noorden. 1,5 uur in de file gestaan, mja geen probleem. Lekker naar buiten staren en kijken hoe de filipinos zich aanpassen aan het weer. Het water stond ontzettend hoog en het leek wel een overstroming.

Bij de terminal aangekomen kocht ik snel mijn ticket en vroeg ik de taxi chauffeur mij naar mijn wijk te brengen voordat het spitsuur zou worden en ik weer in de file zou staan. Shit, te laat. Wederom 2 uur in de file. Dit keer door allemaal wijken gereden waar je normaal niet zou komen. Het is ongelooflijk maar deze stad is zo pauper. Overal hutjes en huisjes die nooit zijn onderhouden en overal arme mensen op straat. Enkele straatkinderen waren in de stromende regen een spelletje aan het spelen met een slipper, dit deed mijn hart smelten. Dat zou generatie ik-wil-alleen-een-speltdesemboterham-met-minionhagelslag-eten-voor-de-tv-generatie eens moeten zien. Het fijne aan dit soort reizen is dat het je dan weer even met beide benen op de grond wordt gezet. 

Na deze lange taxirit werd ik afgezet bij een megamall. Van die malls die ik ook al in Kuala Lumpur, Singapore en Jakarta had gezien. Nah, geen zin in. Ff de supermarkt ingedoken en terug naar het hostel.

Daar aangekomen kwam ik eerst in gesprek met Koreanen, die waren ff in Manila voor een weekendje weg. Later kwam ik in gespek met een jongen uit Mexico die in Berlijn woont en een meisje uit Frankrijk die het afgelopen halve jaar in de Filipijnen werkte. Daar kamen later ook een groepje mensen bij zitten met twee locals een frans meisje een jongen uit chili en een jongen uit panama (uitwisselingsstudenten die werden begeleidt door de twee locals).

Eindelijk hele leuke mensen met wie ik lekker heb kunnen kletsen over de filipijnen. De locals raadde mij een ander eiland aan dan in mijn oorspronkelijke planning, wellicht dat ik hun advies ga opvolgen. Ook vertelde ze mij dat mijn wens om met whale sharks te snorkelen waargemaakt kan worden op een van de eilanden waar ik heen ga. Eigenlijk is het seizoen er niet voor maar omdat ze gevoerd worden komen ze terug. I know, eigenlijk moet je dit niet doen maar deze kans laat ik mij niet ontschieten! 

Zo dadelijk ga ik een true Manila tour doen met de jongeren van gisteren. We gaan naar de sloppenwijken om te knutselen met kids daar. Vanavond pak ik de bus om naar het noorden te gaan. Hou jullie op de hoogte.

Sorry voor het lange verhaal en de spelfouten. ;)