04-09 t/m 14-09 Prachtig Palawan

Bijna twee weken lang geen update gedaan op mijn blog. Dat komt omdat ik heb rond gezworven op het eiland Palawan met mijn Duitse maatje Helena, de Londense Jade en haar vriendje. De eerste dagen hebben we ons begeven in Puerto Princesa, in een hostel van een nederlandse geadopteerde filipijn, waarbij we onder andere de ondegrondse rivier hebben bezocht. Bij de rit er naartoe zag ik meer en meer van dit eiland. We reden voor kilometers door verwilderde natuur met hier en daar heel kleine dorpjes met enkele huisjes, wat kippen, veel straathonden en waterbuffels. Deze grote glibberen dieren zie je erg veel op dit eiland en dit is voor mij dan ook echt het ultieme Azië. Ik kan zo genieten van hun bewegingen, hun glibberige vacht en de manier waarop zij zichzelf voortbewegen met een houten constructie erachter. Naast deze prachtige dieren zie je ook veel witte kraanvogels in de velden. Echt een prachtig gezicht waar ik dan ook keer op keer helemaal vrolijk van wordt. Er heerst zoveel rust op dit eiland en dat geeft mij zoveel energie! Naast de prachtige omgeving zijn de mensen hier ook echt heel vriendelijk. Ook al is Palawan steeds populairder onder de toeristen en begeven zich steeds meer mensen hier, er is geen sprake van massa toerisme, oplichterij of opdringerige verkopers zoals Ferdi en ik dat ervaren hebben op Bali.

Over de ondergrondse rivier kan ik vertellen dat de grot magisch is. Overal zie je verschillende soorten vleermuizen en de druppels die vallen van het plafond (wat ze holy shit water noemen omdat er vaak ook vleermuispoep in zit) vallen zachtjes in het heldere water. Helaas verstoort de gids van ons bootje dit magische gevoel door grapjes te maken en te vertellen waar de stalagmieten en tieten op lijken. We hebben een wortel, champignon en een kip gezien en jezus. Op alle bootjes werden dezelfde grapjes gemaakt en uiteindelijk vond ik het meer een theater dan een spectaculaire tocht. En dit is dan een van de zeven wereldwonderen. 

De dag erna zijn we met een aantal mensen van het hostel op een scooter gereden naar een strand, op 45 minuten rijden. Mijn eerste ervaring op een scooter en dat in de Filipijnen... Maar ik zou Manon niet zijn als ik na de eerste tien meters me zou aanpassen aan het verkeer en vervolgens zou rijden als een filipino. Rechts inhalen, om de zoveel tijd toeteren, door rood rijden en gas geven waar t kan. Maak je geen zorgen mama, dat is de beste manier om je hier in het verkeer te begeven. zodra je je aan de regels gaat houden en te voorzichtig bent wordt je juist aangereden. 

De dag erna zijn we naar El Nido gegaan, een klein dorpje in het noorden, waar de mooiste natuur van het eiland is. Grote limestones omringt met prachtig blauw water, kleine barretjes aan de rand van de zee en een boel backpackers genietend van de zon. Gelijk de dag na onze aankomt zijn we een tour gaan doen om verschillende eilandjes in de omgeving te bezoeken. Wow, echt heel indrukwekkend. Op enkele plekjes konden we de boot uit waarvan we op een eiland een tijd zijn geweest om te genieten van een echte filipijnse bbq met grote verse vis, varken en aubergines. Tijdens de laatste duik heb ik kennis mogen maken met nemo visjes die heel nieuwsgierig en erg leuk zijn. Natuurlijk heb ik leuke filmpjes gemaakt met de Go Pro. 

Die avond zijn we naar een bar gegaan waar een reggaeband speelde en waar alle backpackers zich bevonden. Daar hebben we de plaatselijke rum uitgeprobeerd die goedkoper is dan een blikje cola. Een grote fles is 80 pesos, minder dan 1,60 euro. Erg lekker en ik zal ook zeker inslaan om mee te nemen naar Nederland! Helaas mag ik maar 2 liter vervoeren.

Die nacht hebben we visite gehad van een rat in onze kamer. Heb nog nooit zo gezweet van de spanning. Ik durfde niet te kijken maar Helena zag de rat steeds rond snuffelen bij mijn en haar spullen. We hebben met het licht aan geslapen en continue lawaai gemaakt maar het wou maar niet weg, helse nacht. De dag erna zijn we maar snel naar het hostel gegaan waar Jade en haar vriend sliepen. Naja hostel? Het was meer een designers hotel en het personeel was ongelooflijk. Allemaal zo vriendelijk, beleefd en ze wouden je helpen met alles. Op een avond besloten we zelf te gaan koken maar stond de manager erop ons te helpen met zijn personeel. Met een van de medewerkers zijn we naar de markt gegaan om inkopen te doen. Uiteindelijk hebben zij staan koken en konden we niets anders doen dan hier en daar helpen maar ook vooral kijken wat ze aan het klaarmaken waren. Geweldig! Een gratis kookcursus! De dagen erna hebben we nog rond gehangen op de stranden en een dag toen het heel erg regende hebben we met alle gasten van het hostel de ceremonie bijgewoond waarin het hostel door een priester werd gezegend. De manager had vervolgens een heel buffet opgesteld en hebben we gedronken en gegeten tot laat in de avond met een ping pong tournament. Natuurlijk heb ik Helena ingemaakt, en een heleboel jongens. Jep, er zit wat chinees bloed in mij!

In dat hostel zijn we langer gebleven dan de bedoeling was, het was gewoon zo fijn! Helaas moesten we terug naar Puerto Princesa, waar we maar weer terug gingen naar het hostel waar we eerder zaten die week. Gek genoeg voelde ook dat weer als thuiskomen. De eigenaar had eigenlijk geen plek meer voor me dus mocht ik slapen in een prive kamer, heerlijk twee nachten slapen in een tweepersoonsbed en wat privacy. Na die twee nachten, gisteren, zou ik vliegen naar een ander eiland. Ik voelde me die ochtend niet zo goed, de eerste keer dat mijn maag de bacteriën niet aan kon deze vakantie, en dus voelde ik me wat zwak. Helena zou pas die dag erna komen (eigenlijk zou ze vanuit El Nido de boot pakken naar een ander eiland maar ze wou graag met mij mee naar Cebu zodat we nog wat langer samen zouden kunnen optrekken) en dan zou ik twee dagen in Cebu city moeten wachten op haar. Die stad zou het mini Manila zijn en ik had echt geen behoefte om mij in zo'n grote stad te begeven. Dus besloot ik om mijn vlucht te laten gaan en nog twee dagen te blijven in dit stadje in dit fijne hostel. De eigenaar was daar zo blij mee dat hij besloot gisteren te koken voor alle gasten. Ook had hij drie flessen met heerlijke rode wijn gekocht. Wow, dat heb ik even gemist. Echt een heel gezellige avond met allemaal leuke mensen, net een familie. Dat was gisterenavond. Vandaag ga ik naar een strand om de laatste dag te genieten van mijn nieuwe favoriete eiland. 

Palawan heeft me geraakt. De Filipijnen hebben mij geraakt. Waar een boel mensen mij vroegen waarom de Filipijnen en of het wel veilig is, ervaar ik nu een land waarin toerisme nog niet een grote rol speelt. De natuur is belachelijk mooi, de mensen ontzettend vriendelijk en de sfeer is onbeschrijfelijk fijn.